و زندگی خیال بود

و زندگی خیال بود، فسانه بود
ز خویشتن گریختن و ساختن به نغمه زمانه بود
ودوستی و دوستان و دوست داشتن
همه، همه بهانه بود، بهانه بود
و وقت رقص روسپی زندگی
صدایک حزین شعر من ترانه بود
در ابتدا زمین و آسمان و آدمان
به چشم ساده بین من
نمای شاعرانه بود
و عقل فاضلانه بود
و فضل عاقلانه بود
وعشق صادقانه بود
و صدق عاشقانه بود
کنون که طی نموده ام تمام آن طریق و راه ها
کتاب زندگی من شده کتاب اشتباه ها
همه صواب من بوده گناه ها
و مانده در دلم هوای سرد آه ها
و ناشناس گشته اند در نگاه من نگاه ها
خدا، خدا تمام زندگی خطا بوده
و آدمان که لعبت هوای خویش بوده اند
تمام حرف هایشان ریا بوده
خدا توی شفیق و متکای من
انیس کنج انزوای من
خدا مرا ز کذب ها دروغ ها جدا بکن
خدا مرا ز آدمان رها بکن
مرا تو هم نشین نوریان و همدم فرشته ها بکن
خدا مرا ز آدمان رها بکن،
رها بکن،
رها بکن!

Алҳазар з-ин қавму аз найранги ӯ,
Аз фусунҳои сиёсатранги ӯ.

Иштирокӣ ҳалқаи доми вай аст,
Созмону ҳизб бар коми вай аст.

Макрҳо дар ҳарфу дар рафтори ӯст,
Бандагӣ дар назми худмухтори ӯст.

Менарезад баҳри ғорат ҷӯйи хун,
Сар ба пахта меканад ӯ бо фусун.

Ин ҷаноби ростӯ садчеҳра аст,
Лаъли ноби ӯ махар хармуҳра аст.

Андак андак гарчи мафтунат кунад,
Оқибат аз ғам ҷигархунат кунад.

Тоҷику ӯзбак ба ҳам ангехта,
Заҳри ғафлат дар қадаҳшон рехта.

Войи ин миллат ки дар доми вай аст,
Монда аз фарёд як барги най аст.

Ҳаққи худро бо ҷадал настонад ӯ,
Бандагиро зиндагонӣ хонад ӯ.

Ҳаққи худро ӯ гадоӣ мекунад,
Нисбати худ носазоӣ мекунад.

Ҳар чи бидҳандаш бар он қонеъ шавад,
Пешрафти хешро монеъ шавад.

Шоъирашро сӯз дар гуфтор нест,
Олимашро дидаи бедор нест.

Шоъири ӯ судро хонад зиён,
Олимаш афсонагӯ чун соҳирон.

Ҳар ду хидматгор аз баҳри шикам,
Ҳар ду миннатдор аз баҳри шикам.

Нанг не, номус не, идрок не,
Синаҳо аз наҳси ишкам пок не.